Συντάκτης: ΒΙΚΤΩΡΙΑ ΑΣΚΑΡΙΔΟΥ

 

σκόρπιες σκέψεις…

σκέψεις…Ο φόβος της εγκατάλειψης είναι ίσως ο πιο συχνός μας φόβος…
είναι ένας φόβος που μας παραλύει και δεν μας επιτρέπει να κάνουμε ισότιμες σχέσεις….
και είναι σίγουρο ότι ο λόγος που νιώθουμε αυτόν τον φόβο είναι η εγκατάλειψη του ίδιου του εαυτού μας από εμάς τους ίδιους…
Άρα, η λύση είναι μια…έχω να βρω τον εαυτό μου , να τον έχω κοντά μου και έτσι ο φόβος της εγκατάλειψης θα είναι πιο μαλακός γιατί δεν θα νιώθω τόσο μόνος, θα έχω εμένα….

Εσωτερικό παιδί

                                ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ ΠΑΙΔΙ

Οι ενήλικες που έχουν ένα πληγωμένο εσωτερικό παιδί έχουν μεγάλη ανάγκη να μπορούν να καταλαβαίνουν τα πράγματα με την λογική, επειδή οι γονείς τους ήταν οι ίδιοι απρόβλεπτοι …
Κάποιος είπε κάποτε ότι το να μεγαλώσεις μέσα σε μια δυσλειτουργική οικογένεια είναι σα να πηγαίνεις σινεμά στη μέση του έργου και να μη καταλαβαίνεις τι γίνεται…αυτή η έλλειψη προβλεψιμότητας προκάλεσε την αδιάκοπη ανάγκη σας να καταλαβαίνετε τα πράγματα με την λογική.
Το να χρησιμοποιείς το κεφάλι σου είναι μια ακόμη μορφή άμυνας του εγώ. Όταν νιώθεις σημαίνει να αντλείς από την αχανή δεξαμενή των παγιωμένων αισθημάτων, τα οποία είναι παγιδευμένα από τη τοξική ντροπή του πληγωμένου παιδιού…
Στόχος, ακούγοντας τον θυμό και την θλίψη αυτού του παιδιού , να μπορέσουμε να γιορτάσουμε την ζωή βρίσκοντας ένα πιο χαρούμενο και ανέμελο παιδί
Για να το πούμε πολύ απλά, τα συναισθήματά μας είναι οι πιο θεμελιώδης δυνάμεις μας…τις έχουμε για να περιφρουρήσουμε τις βασικές μας ανάγκες. Όταν μια από τις ανάγκες μας απειλείται, η συναισθηματική μας ενέργεια μας προειδοποιεί.
Το πληγωμένο μέσα παιδί είναι γεμάτο αδιάλυτη ενέργεια που απορρέει από την μελαγχολία του τραύματος της παιδικής ηλικίας.
Και όταν δεν μας επιτρέπεται να θρηνήσουμε, η ενέργεια παγώνει….
Ένας από τους μυστικούς κανόνες σε πολλές οικογένειες είναι ο κανόνας μην αισθάνεσαι…
Ένας δεύτερος κανόνας είναι μη μιλάς….
Έτσι κάθε οικογένεια έχει τους δικούς της κανόνες…
Τα συναισθήματα είναι ενέργεια και απαιτούν να εκφραστούν. Τα παιδιά από δυσλειτουργικές οικογένειες συχνά δεν έχουν συμμάχους έτσι μαθαίνουν πώς να εξασθενίσουν ένα συναίσθημα σφίγγοντας κάποιους μύες( πχ όταν θυμώνουν σφίγγουν τα σαγόνια τους.)
Μαθαίνουν ακόμη να σταματούν την ενέργεια από το συναίσθημα αν κρατήσουν την αναπνοή τους…
Ένας τρίτος τρόπος είναι με την φαντασίωση….

Εσωτερικό παιδί, ομάδα αυτογνωσίας

ΟΜΑΔΑ ΑΥΤΟΓΝΩΣΙΑΣ:
ΤΟ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ ΠΑΙΔΙ

”Γνωριζω τι θα πει να σου τραβαει μια χαρακια μεσα σου το βλεμμα του γονιου…χαρακια απο διαμαντι πανω στο τζαμι, απο νυχι πανω σε τρυφερο μαγουλο…δεν παλευεται ευκολα αυτη η παντα νωπη καταγραφη…θελει ενισχυση η παιδικη καρδια που αυλακωθηκε απο τουτη τη χαρακια….”

 

VIS

           Vis
Very important souLS….
 
 
Μια ομάδα που είναι για ανθρώπους που νιώθουν ότι  η ψυχή τους είναι πολύ σημαντική και ήρθε η ώρα να την φροντίσουν….
Στόχος της ομάδας αυτής να μάθουμε να ακούμε το σώμα μας γιατί έτσι θα φροντίσουμε την ψυχή μας…
Το σώμα μας παραπονιέται όταν εμείς γαντζωνόμαστε στις όχθες του ποταμού της ζωής από τον φόβο μη παρασυρθούμε από το ρεύμα του…
Με σκάφος λοιπόν το σώμα θα μάθουμε να αφηνόμαστε στο ποτάμι της ζωής, χαράζοντας την δική μας πορεία…
Με βιωματικές ασκήσεις, τεχνικές χαλάρωσης και διαλογισμούς θα αρχίσουμε να αποκωδικοποιούμε τα μηνύματα που μας στέλνει, μαθαίνοντας να το αγαπάμε και να το φροντίζουμε για να είναι το ταξίδι μας γαλήνιο και απολαυστικό….
 
Συντονίστριες: Ασκαρίδου Βικτώρια  (ψυχοθεραπεύτρια, Σύμβουλος Ψ.Υ.)  6907644327
                            Αρπατζόγλου Φανή (εναλλακτική θεραπέυτρια, Σύμβουλος Ψ.Υ) 6978110088
 
Κάθε 2ηκαι 4η Δευτέρα του μήνα, 19.00-21.00   30 € μηνιαίως
Χώρος: Γραβιάς 5, Ανάληψη
 

Εσωτερικό παιδί,ομάδα αυτογνωσίας

 
ΟΜΑΔΑ ΑΥΤΟΓΝΩΣΙΑΣ : ΤΟ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ ΠΑΙΔΙ
 
Πιστεύω ότι η δουλειά με το μέσα μας παιδί είναι ο γρηγορότερος και ο πιο σίγουρος τρόπος για να επιφέρουμε μια θεραπευτική αλλαγή σε αυτά που μας ενοχλούν στο τώρα…
Το πληγωμένο μέσα μας παιδί είναι αυτό που  διαμορφώνει το πυρηνικό σύστημα πεποιθήσεων μας…
*δεν αξίζω κάτι καλύτερο…
*εγώ φταίω…
*ποτέ δεν είμαι αρκετά καλός…
Μια ομάδα που θα προσπαθήσουμε να έρθουμε σε επαφή, να διεκδικήσουμε και να φροντίσουμε το εσωτερικό αυτό παιδί.
Το εσωτερικό παιδί θα βιώσει τα γεγονότα με τον τρόπο που εσείς αρχικά τα βιώσατε στην παιδική σας ηλικία, αλλά αυτήν τη φορά ο ενήλικος εαυτός σας θα είναι εκεί για να σας προφυλάξει και να στηρίξει το παιδί μέσα σας….
Μια διορθωτική εμπειρία όπως λέμε στην Gestalt
‘’Η γνώση φώτισε τα λησμονημένα δωμάτια του σκοτεινού σπιτιού της παιδικής ηλικίας. Τώρα ήξερα γιατί δεν ήμουν σπίτι μου μέσα στο σπίτι μου ‘’
Συντονισμός:
 Ασκαρίδου Βικτώρια (ψυχοθεραπεύτρια Gestalt,Τραυματοθεραπεύτρια)
Χρόνος: 1ηκαι 3η Δευτέρα κάθε μήνα
Ωρα: 19.00-21.00
Κόστος: 30 Ευρώ μηνιαίως
Πληροφορίες:6907644327
 
 

Ξέρουμε τις απαντήσεις…

12096487_539901969498803_363068175438939010_n

Να πεθάνεις την σωστή στιγμή…
Ένα απόσπασμα-διάλογος μεταξύ του Νίτσε και του καθηγητή Μπρόιερ από το βιβλίο:”Οταν έκλαψε ο Νίτσε” του Ίρβιν Γιάλομ

“Δεν διδάσκω Γιόζεφ, ότι ο άνθρωπος οφείλει ν’αντέχει το θάνατο ή να “συμβιβάζεται” μαζί του. Ακολουθώντας αυτή την κατεύθυνση προδίδεις τη ζωή σου! Το μάθημα που σου διδάσκω είναι: Να πεθαίνεις τη σωστή στιγμή!”

“Να πεθαίνεις τη σωστή στιγμή!” Η φράση αυτή προκάλεσε ένα σοκ στο Μπρόιερ.Η ευχάριστη απογευματινή βόλτα είχε αποκτήσει θανάσιμη σοβαρότητα.
“Να πεθαίνεις την κατάλληλη στιγμή; Τι εννοείς? Σε παρακαλώ, Φρήντριχ, δεν το αντέχω, σ’ το ‘χω πει πολλές φορές, να μου λες κάτι τόσο σημαντικό με τόσο αινιγματικό τρόπο. Γιατί το κάνεις αυτό;”
“Θέτεις δυο ερωτήματα. Σε ποιό από τα δυο να απαντήσω;”
“Σήμερα, πες μου για το να πεθαίνει κανείς τη σωστή στιγμή”
“Ζήσε όταν ζεις! Ο θάνατος χάνει τη φρίκη του αν κάποιος πεθάνει έχοντας εξαντλήσει τη ζωή του! Αν ο άνθρωπος δε ζει στη σωστή στιγμή, τότε δεν μπορεί ποτέ να πεθάνει τη σωστή στιγμή”
“Και τι σημαίνει αυτό;” ξαναρώτησε ο Μπρόιερ, νιώθοντας ακόμη πιο μπερδεμένος.
“Ρώτησε τον εαυτό σου, Γιόζεφ: έχεις εξαντλήσει τη ζωή σου;”
“Απαντάς στην ερώτηση με ερώτηση.Φρήντριχ!”
“Κάνεις ερωτήσεις που γνωρίζεις την απάντησή τους” αντέκρουσε ο Νίτσε.
“Αν γνώριζα την απάντηση, γιατί να ρωτήσω;”
“Για ν’αποφύγεις να μάθεις τη δική σου απάντηση!”

Οι αρχέγονοι δρόμοι της γυναικείας ύπαρξης!

 

Αργοπεθαίνει…του Pablo Neruda

ΑΡΓΟΠΕΘΑΙΝΕΙ….Ένα αριστούργημα του Pablo Neruda, απολαύστε το !

Αργοπεθαίνει όποιος γίνεται σκλάβος της συνήθειας, επαναλαμβάνοντας κάθε μέρα τις ίδιες διαδρομές, όποιος δεν αλλάζει περπατησιά, όποιος δεν διακινδυνεύει και δεν αλλάζει χρώμα στα ρούχα του, όποιος δεν μιλεί σε όποιον δεν γνωρίζει.

Αργοπεθαίνει όποιος αποφεύγει ένα πάθος, όποιος προτιμά το μαύρο για το άσπρο και τα διαλυτικά σημεία στο ” ι ” αντί ενός συνόλου συγκινήσεων που κάνουν να λάμπουν τα μάτια , που μετατρέπουν ένα χασμουργητό σε ένα χαμόγελο, που κάνουν την καρδιά να κτυπά στο λάθος και στα συναισθήματα.

Αργοπεθαίνει όποιος δεν αναποδογυρίζει το τραπέζι, όποιος δεν είναι ευτυχισμένος στη δουλειά του, όποιος δεν διακινδυνεύει τη βεβαιότητα για την αβεβαιότητα για να κυνηγήσει ένα όνειρο, όποιος δεν επιτρέπει στον εαυτό του τουλάχιστον μια φορά στη ζωή του να αποφύγει τις εχέφρονες συμβουλές.

Αργοπεθαίνει όποιος δεν ταξιδεύει, όποιος δεν διαβάζει, όποιος δεν ακούει μουσική, όποιος δεν βρίσκει σαγήνη στον εαυτό του.

Αργοπεθαίνει όποιος καταστρέφει τον έρωτά του, όποιος δεν επιτρέπει να τον βοηθήσουν, όποιος περνάει τις μέρες του παραπονούμενος για τη τύχη του ή για την ασταμάτητη βροχή.

Αργοπεθαίνει όποιος εγκαταλείπει μια ιδέα του πριν την αρχίσει, όποιος δεν ρωτά για πράγματα που δεν γνωρίζει.

Αποφεύγουμε τον θάνατο σε μικρές δόσεις, όταν θυμόμαστε πάντοτε ότι για να είσαι ζωντανός χρειάζεται μια προσπάθεια πολύ μεγαλύτερη από το απλό γεγονός της αναπνοής.

Μόνο η ένθερμη υπομονή θα οδηγήσει στην επίτευξη μιας λαμπρής ευτυχίας.

Pablo Neruda

( Μετάφραση από Ιταλική δημοσίευση : Βασίλη Χατζηγιάννη )

Τα παιδιά μαθαίνουν από αυτά που βιώνουν και όχι από αυτά που τους λέμε…

ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΘΑΙΝΟΥΝ ΑΠΟ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ ΠΟΥ ΖΟΥΝ….
Αν ένα παιδί ζει μέσα στην κριτική:
Μαθαίνει να κατακρίνει.Αν ένα παιδί ζει μέσα στην έχθρα:
Μαθαίνει να καυγαδίζει.

Αν ένα παιδί ζει μέσα στην ειρωνεία:
Μαθαίνει να είναι ντροπαλό.

Αν ένα παιδί ζει μέσα στην ντροπή:
Μαθαίνει να αισθάνεται ένοχο.

Αν ένα παιδί ζει μέσα στην κατανόηση:
Μαθαίνει να είναι υπομονετικό.

Αν ένα παιδί ζει μέσα στην ενθάρρυνση:
Μαθαίνει να έχει εμπιστοσύνη.

Αν ένα παιδί ζει μέσα στον έπαινο:
Μαθαίνει να εκτιμά.

Αν ένα παιδί ζει μέσα σε ασφάλεια:
Μαθαίνει να πιστεύει.

Αν ένα παιδί ζει μέσα σε επιδοκιμασία:
Μαθαίνει να έχει αυτοεκτίμηση.

Αν ένα παιδί ζει μέσα σε παραδοχή και φιλία:
Μαθαίνει να βρίσκει την αγάπη μέσα στον κόσμo

Το παλιό μου εγώ…

ΤΟ ΠΑΛΙΟ ΜΟΥ ΕΓΩ….

Σκούριασε πια, άχρηστο είναι, γιατί δεν το πετάς;

Δεν πετάνε τη ζωή τους, όχι έτσι, όχι τόσο απλά.

Αυτό που βλέπεις εσύ για σκουριασμένο, κάποτε λαμποκοπούσε,

περνούσε και στο διάβα του όλοι το θαύμαζαν, το ζήλευαν.

Ναι, κάποτε, τώρα όμως δες το. Μυρίζει μούχλα!

Έτσι συμβαίνει πάντα, όταν οι αναμνήσεις δεν εκτιμώνται αμοιβαία, μουχλιάζουν.

Τι εκτιμήσεις και πράσινα άλογα μου τσαμπουνάς, δες το.

Δεν ξέρεις από πού να το πιάσεις.

Η σκουριά αφήνει λεκέδες στα χέρια!

Κάποτε το άγγιζες όμως κι η καρδιά σου όλη πλημμύριζε ευτυχία..

Κάποτε η αφή του ήταν απαλή και μοσχομύριζε αγάπη κι έρωτα.

Κάποτε με έμαθε να αγαπώ, να μιλώ,

να τολμώ,

να γελάω,

να πονάω,

να κλαίω…

είναι εγώ αυτό που βλέπεις.

Το παλιό μου εγώ κι όσο σκουριασμένο κι αν το βλέπεις

είναι οι αναμνήσεις μου, είναι το παρελθόν μου,

σκουριασμένο γιατί δε χαίρει του σεβασμού που έπρεπε,

αλλά υπαρκτό.

Είναι το κλειδί για την κλειδαμπαρωμένη μου ψυχή,

εκείνη που άφησα εγώ να μουχλιάσει,

εκείνη που επέλεξα εγώ να σκουριάσει.

Και το έκανα συνειδητά ξέρεις.

Για να μου θυμίζει το παρελθόν,

αλλά να μην θέλω να επιστρέψω σ’ εκείνο,

γιατί πολύ απλά, όπως είπες κι εσύ:


η σκουριά του θα με λερώσει.