Ετικέτα: ζωή

 

ΑΝ ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΛΕΓΕΣΑΙ ΑΝΘΡΩΠΟΣ

4eb79_amore
Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος
δεν θα πάψεις ούτε στιγμή ν΄αγωνίζεσαι για την ειρήνη και
για το δίκαιο.
Θα βγείς στους δρόμους, θα φωνάξεις, τα χείλια σου θα
ματώσουν απ΄ τις φωνές
το πρόσωπό σου θα ματώσει από τις σφαίρες – μα ούτε βήμα πίσω.
Κάθε κραυγή σου μια πετριά στα τζάμια των πολεμοκάπηλων
Κάθε χειρονομία σου σα να γκρεμίζει την αδικία.
Και πρόσεξε: μη ξεχαστείς ούτε στιγμή…
Δεν έχεις καιρό
δεν έχεις καιρό για τον εαυτό σου
αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος.
Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος
μπορεί να χρειαστεί ν΄αφήσεις τη μάνα σου, την αγαπημένη
ή το παιδί σου.
Δε θα διστάσεις.
Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος
μπορεί να χρειαστεί να σε κλείσουν φυλακή για είκοσι ή
και περισσότερα χρόνια
μα εσύ και μες στη φυλακή θα θυμάσαι πάντοτε την άνοιξη,
τη μάνα σου και τον κόσμο.
Εσύ και μες απ΄ το τετραγωνικό μέτρο του κελλιού σου
θα συνεχίσεις τον δρόμο σου πάνω στη γη .
Κι΄ όταν μες στην απέραντη σιωπή, τη νύχτα
θα χτυπάς τον τοίχο του κελιού σου με το δάχτυλο
απ΄ τ΄ άλλο μέρος του τοίχου θα σου απαντάει η Ισπανία.
Εσύ, κι ας βλέπεις να περνάν τα χρόνια σου και ν΄ ασπρίζουν
τα μαλλιά σου
δε θα γερνάς.
Read More …

Ξέρουμε τις απαντήσεις…

12096487_539901969498803_363068175438939010_n

Να πεθάνεις την σωστή στιγμή…
Ένα απόσπασμα-διάλογος μεταξύ του Νίτσε και του καθηγητή Μπρόιερ από το βιβλίο:”Οταν έκλαψε ο Νίτσε” του Ίρβιν Γιάλομ

“Δεν διδάσκω Γιόζεφ, ότι ο άνθρωπος οφείλει ν’αντέχει το θάνατο ή να “συμβιβάζεται” μαζί του. Ακολουθώντας αυτή την κατεύθυνση προδίδεις τη ζωή σου! Το μάθημα που σου διδάσκω είναι: Να πεθαίνεις τη σωστή στιγμή!”

“Να πεθαίνεις τη σωστή στιγμή!” Η φράση αυτή προκάλεσε ένα σοκ στο Μπρόιερ.Η ευχάριστη απογευματινή βόλτα είχε αποκτήσει θανάσιμη σοβαρότητα.
“Να πεθαίνεις την κατάλληλη στιγμή; Τι εννοείς? Σε παρακαλώ, Φρήντριχ, δεν το αντέχω, σ’ το ‘χω πει πολλές φορές, να μου λες κάτι τόσο σημαντικό με τόσο αινιγματικό τρόπο. Γιατί το κάνεις αυτό;”
“Θέτεις δυο ερωτήματα. Σε ποιό από τα δυο να απαντήσω;”
“Σήμερα, πες μου για το να πεθαίνει κανείς τη σωστή στιγμή”
“Ζήσε όταν ζεις! Ο θάνατος χάνει τη φρίκη του αν κάποιος πεθάνει έχοντας εξαντλήσει τη ζωή του! Αν ο άνθρωπος δε ζει στη σωστή στιγμή, τότε δεν μπορεί ποτέ να πεθάνει τη σωστή στιγμή”
“Και τι σημαίνει αυτό;” ξαναρώτησε ο Μπρόιερ, νιώθοντας ακόμη πιο μπερδεμένος.
“Ρώτησε τον εαυτό σου, Γιόζεφ: έχεις εξαντλήσει τη ζωή σου;”
“Απαντάς στην ερώτηση με ερώτηση.Φρήντριχ!”
“Κάνεις ερωτήσεις που γνωρίζεις την απάντησή τους” αντέκρουσε ο Νίτσε.
“Αν γνώριζα την απάντηση, γιατί να ρωτήσω;”
“Για ν’αποφύγεις να μάθεις τη δική σου απάντηση!”

TO ΔΩΡΟ ΤΗΣ ΖΩΗΣ

ΤΟ ΔΩΡΟ ΤΗΣ ΖΩΗΣ
  
Όταν γεννιόμαστε μας χαρίζουν τον κόσμο σε δώρο γενεθλίων.
Κουτί με εξαίσιες κορδέλες.
Μερικοί δεν κάνουν τον κόπο ούτε τις κορδέλες να λύσουν, όχι να ανοίξουν το κουτί…
Κ όσοι το ανοίγουν περιμένουν να βρούνε μέσα μόνο το θαύμα, την ομορφιά, την έκσταση…
Ξαφνιάζονται που υπάρχουν στην ζωή και ο πόνος και η απελπισία, η μοναξιά και η σύγχυση.
Κ όμως είναι όλα μέρος της ζωής. Δεν ξέρω για σας, εγώ δεν θέλω να χάσω την ζωή.
Θέλω να μάθω το κάθε πραγματάκι που έχει μέσα το κουτί.
Έχει διάφορα, αυτό το μικρό κουτί λέγεται πόνος. Τι να κάνουμε; Δικό μου είναι κι αυτό, θα το ανοίξω και θα γνωρίσω τον πόνο.
Αυτό το μικρό πακετάκι λέγεται μοναξιά…
Ξέρετε τι συμβαίνει όταν ανοίγω το πακετάκι που λέγεται μοναξιά; Γνωρίζω την μοναξιά..
Κ όταν μου λες νιώθω μοναξιά, μπορώ να καταλάβω λιγάκι την μοναξιά σου.
…και μπορούμε να καθίσουμε μαζί και να κρατήσουμε ο ένας το μοναχικό χέρι του άλλου.
Θέλω να τα γνωρίσω όλα τα πράγματα μέσα στο κουτί.
Γιατί έτσι ξέρω ότι θα γνωρίσω και την έκσταση ,βρίσκεται εκεί και θα την βρω.
Ξέρω ότι μπόρεσα να μετατρέψω τον πόνο σε χαρά. Κι εσύ μπορείς να το κάνεις αυτό.
Μπόρεσα να πάρω την αγωνία και την κάνω αλήθεια.
Κ εσύ μπορείς να το κάνεις αυτό.
Κ αν δεν τα ξέρεις, δεν είναι γιατί δεν τα έχεις.
Είναι γιατί δεν προσπάθησε γι αυτά , βρίσκονται όμως εδώ και είναι δικά σου.
Έχουμε όλη την μαγική ικανότητα να μετατρέπουμε την απελπισία σε ελπίδα, τα δάκρυα σε χαμόγελα.
Η ζωή είναι το δώρο του θεού σε μας .
Ο τρόπος που την ζούμε , το δικό μας δώρο σ εκείνον.
AΠΟ ΤΟΝ ΛΕΟ ΜΠΟΥΣΚΑΛΙΑ
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΒΙΚΤΩΡΙΑ ΑΣΚΑΡΙΔΟΥ