Τον όρο ανοιχτοί λογαριασμοί τον δημιούργησαν οι Perls, Hefferline  και Goodman από την ‘’αρχή της συμπληρωματικότητας ‘’ της θεραπείας Gestalt. Όταν αντιλαμβανόμαστε ένα σχήμα που δεν έχει ολοκληρωθεί , ο νους προσπαθεί να το τελειοποιήσει και να το δει ολοκληρωμένο. Ανοιχτοί λογαριασμοί  είναι η παρεμπόδιση ενός συναισθήματος που βιώθηκε μια η περισσότερες φορές στη διάρκεια μιας σχέσης . Αντί να επιτρέψει στον εαυτό του  να βιώσει τα συναισθήματα που συνόδευαν τα τραυματικά γεγονότα, το άτομο με ανοιχτούς λογαριασμούς τον εμπόδισαν.

Για  παράδειγμα ο τερματισμός μιας σχέσης λόγω αιφνιδιαστικού θανάτου, διαζυγίου ή χωρισμού προκαλεί συχνά ανοιχτούς λογαριασμούς .Στις περιπτώσεις αυτές, τα άτομα ή δεν πενθούν ή αποφεύγουν να τελειώσουν την σχέση και να την αποχαιρετήσουν. Αγνοούν τα δυσάρεστα συναισθήματα τα οποία κρύβονται από κάτω. Αυτό καταλήγει σε άλυτα συναισθήματα και ανεκπλήρωτες ανάγκες.

Οι ανοιχτοί λογαριασμοί επιμένουν και όταν γίνουν αρκετά ισχυροί , το άτομο πιέζεται από ανησυχία , ψυχαναγκαστική συμπεριφορά , αγωνία , καταπιεστική ενέργεια και πολύ ηττοπαθή διάθεση.

Ορισμένες συμπεριφορές είναι πολύ ενδεικτικές των ανοιχτών λογαριασμών, όπως η αυτολύπηση, το κλαψούρισμα και η γκρίνια. Δεδομένου ότι συχνά η κατάθλιψη συνδέεται με τις συμπεριφορές αυτές, το καταθλιπτικό άτομο είναι άλλο ένα παράδειγμα κάποιου που υποφέρει από ανοιχτούς λογαριασμούς.

Οι ανοιχτοί λογαριασμοί κρατούν δεσμευμένη πολύ ενέργεια του ατόμου, που θα χρειαστεί για να ζήσει το παρόν. ‘’τα άτομα που δεν λένε αντίο , κρατούν κλειδωμένο στο χθες ένα κομμάτι της ενέργειας τους’’.

Η αποφυγή είναι το μέσο που χρησιμοποιούν τα άτομα για να εμποδίσουν τον εαυτό τους να ολοκληρώσει τους ανοιχτούς λογαριασμούς. ’’πολλοί άνθρωποι προτιμούν να αποφεύγουν τα οδυνηρά συναισθήματα παρά να κάνουν αυτό που χρειάζεται για να τα αλλάξουν. Τότε κολλούν και εμποδίζουν τις δυνατότητες ανάπτυξής τους ‘’. Η επεξεργασία αυτών των εμποδίων είναι και δύσκολη και επώδυνη.

Το παρελθόν είναι παρελθόν και κουβαλάμε ένα μεγάλο μέρος του στο τώρα με τους ανοιχτούς λογαριασμούς.

Ο πιο συχνός ανοιχτός λογαριασμός είναι το γεγονός ότι δεν έχουμε συγχωρήσει τους γονείς μας. Το να ξεφύγουμε απ τους γονείς μας και να τους συγχωρήσουμε είναι ίσως το δυσκολότερο πράγμα για πολλούς ανθρώπους να το κατορθώσουν – αποτελεί σημαντικό μέρος της θεραπείας.Όπως λέει ο Perls αν αισθάνεσαι άγχος για κάτι που έχεις κάνει , το άγχος είναι για την τιμωρία που πρόκειται να έρθει στο μέλλον.

Η επανάληψη είναι σημάδι ότι μια κατάσταση  είναι ανοιχτός λογαριασμός. Εκείνο που οδηγεί κάθε προσπάθεια σε αποτυχία είναι η αμετάβλητη στάση που τη συνοδεύει και που εμποδίζει την ολοκλήρωσή της. Έτσι ο ανοιχτός λογαριασμός εξακολουθεί να ασκεί πίεση για να του δοθεί προσοχή και έτσι ξεκινά μια σπειροειδής γραμμή που οδηγεί από το σχήμα στην απώθηση και επιστρέφει στο σχήμα.Εμφανίζονται έντονες πικρίες μια και συνδέονται με απαιτήσεις που δεν εκφράστηκαν ποτέ.

Ο Pelrs επέκτεινε την αρχή της συμπληρωματικότητας  και στην θεραπεία και πίστευε επίσης ότι οι περισσότεροι άνθρωποι προτιμούν να αποφεύγουν τα οδυνηρά συναισθήματα παρά να κάνουν αυτό που χρειάζεται για να τα αλλάξουν. Επισημαίνει ακόμη ότι η αποφυγή έχει καλούς και αρκετούς λόγους ύπαρξης και γι αυτό στόχος είναι ο θεραπευόμενος να αποκτήσει επίγνωση των λόγων αυτών.

Με τους ανοιχτούς λογαριασμούς είμαστε στο ‘’aboutism’’ και η Gestalt θέλει να επαναφέρει την δράση.

Στην τέχνη υπάρχει η ολοκλήρωση του έργου και η ενσωμάτωση της διαδικασίας. Στην θεραπεία , δεν υπάρχει ‘’ολόκληρο προϊόν’’ , περνάει από ‘’αχαρτογράφητες περιοχές’’ και δεν έχει καμία εγγύηση για επιτυχή αποπεράτωση. Ο θεραπευτής είναι ο μέντορας και ο συν-οδοιπόρος που βοηθάει στην ισορροπία ανάμεσα στην ασφάλεια και στο ρίσκο, δίνει προτάσεις, προσανατολίζει και υποστηρίζει.