Όταν σου ζητώ να με ακούσεις
κι εσύ αρχίζεις να δίνεις συμβουλές,
δεν έχεις κάνει αυτό που σου ζήτησα.

Όταν σου ζητώ να με ακούσεις
κι εσύ με ρωτάς γιατί, ή μου λες ότι δεν θα έπρεπε να αισθάνομαι έτσι,
ποδοπατάς τα συναισθήματά μου.

Όταν σου ζητώ να με ακούσεις
κι εσύ αισθάνεσαι ότι πρέπει να κάνεις κάτι για να λύσεις το πρόβλημά μου, με απογοητεύεις,
όσο παράξενο κι αν σου φαίνεται.

Άκουσέ!το μόνο που σου ζήτησα ήταν ν ακούσεις.
Μπορώ να τα καταφέρω και μόνος μου!Δεν είμαι ανίκανος.
Ίσως αποθαρρυμένος και διστακτικός, άλλα όχι ανίκανος.

Όταν κάνεις κάτι για μένα που μπορώ και πρέπει να το κάνω μόνος μου,
συμβάλεις  στο φόβο και στην αδυναμία μου.
Όμως όταν αποδέχεσαι ως απλό γεγονός ότι νιώθω αυτό που νιώθω,
όσο παράλογο κι αν σου φαίνεται, τότε δεν χρειάζεται να σε πείσω.

Μπορώ να επικεντρωθώ στην προσπάθεια να κατανοήσω
τι κρύβεται πίσω από αυτό το παράλογο συναίσθημά μου.
Και όταν αυτό γίνει σαφές, οι απαντήσεις είναι εμφανείς και δε χρειάζομαι συμβουλές.

Τα παράλογα συναισθήματα αποκτούν νόημα όταν κατανοούμε τι κρύβεται πίσω τους.
Γι αυτό σε παρακαλώ, απλά άκουσέ με. Και αν θέλεις να μιλήσεις, περίμενε τη σειρά σου και θα σ ακούσω…..                                                                                ΑΝΩΝΥΜΟΣ