Ετικέτα: πόνος

 

ΑΝΤΙΟ 2015

GOODBYE

 

 

“Τα μόνα λόγια που πονάνε πολύ είναι αυτά που κράτησα μέσα μου”…

και έρχεται μια στιγμή που χωρίζονται οι γύρω μου σ εκείνους που κράτησα και σε εκείνους που αφήνω να φύγουν…

όχι γιατί δεν τους αγάπησα , αλλά γιατί όταν τους σκέφτομαι δεν λιγώνεται η ψυχή μου, δεν γεμίζω μ εκείνο το κίτρινο φως …έτσι τους αποχαιρετώ…

και η ζωή είναι τόσο μικρή για δάκρυα και πόνο…και τον πόνο αποχαιρετώ…

όσους πίστεψα και όσους αμφισβήτησα…όχι γι αυτό που είναι, αλλά γι αυτό που νιώθω δίπλα τους…τους αποχαιρετώ

κι έτσι μετράω απουσίες και όχι παρουσίες που είναι πιο πικρές και από τις πιο απόλυτες απουσίες….

κι έτσι άνθρωποι που με φίλησαν στο μέτωπο όταν πονούσα, που νόμιζα δικούς μου, γίνονται ξένοι, πιο ξένοι και από τους ξένους που δεν έχω κάτι να φοβηθώ…

ενώ από αυτούς έχω..και έτσι τους αποχαιρετώ…

και καλωσορίζω το 2016 με ένα μεγάλο αντίο σε ότι με πονάει, με πικραίνει και δεν γεμίζει φως την ψυχή μου …μόνο αδειάζοντας το φλιτζάνι θα μείνει χώρος για νέα πράγματα που έχω να καλωσορίσω…

ΑΝΤΙΟ 2015

 

GOODBYE

Επιτύμβια πλάκα

2012-06-15_134644

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Πολλές φορές μελέτησα την επιτύμβια πλάκα που χάραξαν για μένα :

Μια βάρκα με διπλωμένα πανιά, αραγμένη σε λιμάνι.

Στην πραγματικότητα δεν εικονίζει τον προορισμό μα την ζωή μου.

Γιατί ο έρωτας μου δόθηκε μα εγώ αρνήθηκα τις απογοητεύσεις του.

Ο πόνος χτύπησε την πόρτα μου μα εγώ φοβήθηκα .

Η φιλοδοξία με κάλεσε μα εγώ έτρεμα τα απρόβλεπτα.

Κι όμως διψούσα να βρω νόημα στη ζωή μου.

Τώρα ξέρω πως πρέπει να σηκώσουμε πανιά, να ακολουθούμε του πεπρωμένου τους ανέμους, αδιάφορο προς τα πού τη βάρκα σπρώχνουν.

Δίνοντας νόημα στη ζωή μπορεί να οδηγηθούμε στην τρέλα αλλά μια ζωή δίχως νόημα είναι το μαρτύριο της ανησυχίας και της μάταιης επιθυμίας.

Είναι η βάρκα που ποθεί την θάλασσα μα την φοβάται.

 

George Gray

ΑΙΤΙΑ ΤΟΥ ΦΟΒΟΥ…Η ΑΓΝΟΙΑ…

Ο Σενέκας, διάσημος Ρωμαίος Στωικός φιλόσοφος είπε:
Timendi causa est nescire. που σημαίνει: 
η αιτία του φόβου είναι η άγνοια.
Ποια άγνοια;
Η άγνοια ότι τα πάντα συμβαίνουν στη ζωή μας για ένα μοναδικό λόγο. Για να μας αφυπνίσουν από το λήθαργό μας.
 
Για να πονέσουμε, έτσι ώστε μέσα από τον πόνο να αναγκαστούμε να φέρουμε στην επιφάνεια την αληθινή μας φύση. Η άγνοια ότι το δράμα της ζωής μας είναι τέλειο.
Και όπως πρόσφατα μου είπε ένας καλός φίλος και δάσκαλος :
Στο τέλος όλα θα είναι καλά. Κι αν δεν είναι όλα καλά θα σημαίνει πως το τέλος δεν ήρθε ακόμη….

TO ΔΩΡΟ ΤΗΣ ΖΩΗΣ

ΤΟ ΔΩΡΟ ΤΗΣ ΖΩΗΣ
  
Όταν γεννιόμαστε μας χαρίζουν τον κόσμο σε δώρο γενεθλίων.
Κουτί με εξαίσιες κορδέλες.
Μερικοί δεν κάνουν τον κόπο ούτε τις κορδέλες να λύσουν, όχι να ανοίξουν το κουτί…
Κ όσοι το ανοίγουν περιμένουν να βρούνε μέσα μόνο το θαύμα, την ομορφιά, την έκσταση…
Ξαφνιάζονται που υπάρχουν στην ζωή και ο πόνος και η απελπισία, η μοναξιά και η σύγχυση.
Κ όμως είναι όλα μέρος της ζωής. Δεν ξέρω για σας, εγώ δεν θέλω να χάσω την ζωή.
Θέλω να μάθω το κάθε πραγματάκι που έχει μέσα το κουτί.
Έχει διάφορα, αυτό το μικρό κουτί λέγεται πόνος. Τι να κάνουμε; Δικό μου είναι κι αυτό, θα το ανοίξω και θα γνωρίσω τον πόνο.
Αυτό το μικρό πακετάκι λέγεται μοναξιά…
Ξέρετε τι συμβαίνει όταν ανοίγω το πακετάκι που λέγεται μοναξιά; Γνωρίζω την μοναξιά..
Κ όταν μου λες νιώθω μοναξιά, μπορώ να καταλάβω λιγάκι την μοναξιά σου.
…και μπορούμε να καθίσουμε μαζί και να κρατήσουμε ο ένας το μοναχικό χέρι του άλλου.
Θέλω να τα γνωρίσω όλα τα πράγματα μέσα στο κουτί.
Γιατί έτσι ξέρω ότι θα γνωρίσω και την έκσταση ,βρίσκεται εκεί και θα την βρω.
Ξέρω ότι μπόρεσα να μετατρέψω τον πόνο σε χαρά. Κι εσύ μπορείς να το κάνεις αυτό.
Μπόρεσα να πάρω την αγωνία και την κάνω αλήθεια.
Κ εσύ μπορείς να το κάνεις αυτό.
Κ αν δεν τα ξέρεις, δεν είναι γιατί δεν τα έχεις.
Είναι γιατί δεν προσπάθησε γι αυτά , βρίσκονται όμως εδώ και είναι δικά σου.
Έχουμε όλη την μαγική ικανότητα να μετατρέπουμε την απελπισία σε ελπίδα, τα δάκρυα σε χαμόγελα.
Η ζωή είναι το δώρο του θεού σε μας .
Ο τρόπος που την ζούμε , το δικό μας δώρο σ εκείνον.
AΠΟ ΤΟΝ ΛΕΟ ΜΠΟΥΣΚΑΛΙΑ
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΒΙΚΤΩΡΙΑ ΑΣΚΑΡΙΔΟΥ