Από την εμπειρία μου σαν θεραπευόμενη πρώτα και σαν θεραπεύτρια μετά θα έλεγα ότι οι περισσότεροι ανθρωποι κάποια στιγμή στη ζωή μας χρειαζόμαστε να πάμε σε ψυχολόγο-ψυχοθεραπευτή!
Πιο αναλυτικά θα έλεγα ότι :
Είναι αυτοι που έχουν ένα προβλημα που τους ενοχλεί στην καθημερινοτητά τους,όπως κατάθλιψη , κρίσεις πανικού, φοβίες…και έρχονται όταν πια έχουν φτάσει σ ένα σημείο που ξέρουν ότι δεν μπορούν να τα καταφέρουν μόνοι τους και έιναι επιτακτική ανάγκη να ζητήσουν βοήθεια.
Είναι αυτοι που δεν τα καταφέρνουν στις σχεσεις με τους άλλους ανθρώπους γιατι κάτι κανουν και τους διώχνουν από κοντα τους ή τραβούν κοντά τους πάντα λάθος ανθρώπους…
Είναι αυτοί που έρχονται νιώθοντας ένα κενό, ή ένα πηγάδι μαύρο και βαθύ που έχουν μπει και δεν μπορούν να βγούν…
Είναι οι γονείς που θέλουν να μάθουν πώς να αντιδρούν σε δεδομένες στιγμές με τα παιδιά τους…είναι πολύ βοηθητικό ειδικά σε ομάδες γονέων να ακούν και άλλους γονείς και να μαθαίνουν από την ομάδα ολοκληρη …
Είναι αυτοί που δεν το έχουν συνειδητοποιήσει και ψάχνουν εδώ κι έκει να βρουν λύσεις σε προβλήματα που στην ουσία έχουν να κάνουν με την ψυχή τους και όμως ψάχνουν να βρουν λύσεις σε γιατρούς που απλά εξαφανίζουν το σύμπτωμα που είναι μια απεγνωσμένη κραυγή βοήθειας της ψυχής, είναι αυτά που λέμε ψυχοσωματικά συμπτώματα.
Τέλος είναι οι άνθρωποι που δεν ξέρουν να λένε αντίο σε σχέσεις που έχουν τελειώσει, δεν έχουν μάθει να αποχαιρετούν, θεωρούν ότι με μια απώλεια έρχεται η καταστροφή, οι ανθρωποι που έχουν ανάγκη από έλεγχο και δεν μπορούν να αφήσουν τα πράγματα να κυλήσουν…
Και φυσικά οι ανθρωποι που έχουν χάσει τον εαυτό τους , που έχουν επιλέξει για να επιβιώσουν έναν ρόλο και αυτός τους βαραίνει πια…αυτοί που έρχονται στα γραφεια των ψυχοθεραπευτών και δεν ξέρουν ουσιαστικά γιατι…είναι γιατί έχουν ξεχάσει τα βασικά…δεν ξέρουν τι θέλουν, τι χρειαζονται ,ποια είναι η ανάγκη τους στο τώρα, τι επιλέγουν και είναι σα να πρέπει να γίνει μια ψυχοεκπαίδευση όπως λέμε , όπου μαθαίνουν σιγα-σιγά αυτά που είναι τοσο απλά και έχουν γίνει αδύνατα…
Τέλος είναι και αυτοί που ξεκινούν να κάνουν θεραπεία γιατι θέλουν να μάθουν τον εαυτό τους και να πάνε λίγο παρακάτω στο κομμάτι της αυτογνωσίας και της αυτοεξάρτησης…

Πολλές φορές ρωτάω τους ανθρώπους στο γραφείο μου:τι αισθάνεσαι τώρα; Με κοιτούν με απορία και απαντουν: τιποτα! Δεν μπορουν να αναγνωρισουν τα συναισθήματά τους. Και αυτό γιατί χρειάστηκε σε κάποια φάση της ζωής τους να παγώσουν τα συναισθήματά τους και να μην αισθάνονται τίποτα!
Τελειώνοντας θα πω λίγα επιγραμματικά για τα ψυχοσωματικά συμπτώματα:(Louise L.Hay)

1.  Αυπνία: Δεν εμπιστεύομαι την πορεία της ζωής!
2. Αλλεργίες: Aντιδρώ μη φυσιολογικά σε κάποιο φυσιολογικό γεγονός!
3  Εθισμοί: Προσπαθώ να αποφύγω τον εαυτό μου!
4. Όγκοι: Μένω κολλημένος σε παλιές πληγές!
5. Alzheimer: Αδυνατώ να αντιμετωπίσω την ζωή όπως είναι!