ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΤΛΕΡΙΑΝΗ ΘΕΩΡΙΑ

Τρεις είναι οι βάσεις πάνω στις οποίες στηρίζεται η θεωρία του Άντλερ:
Είναι σημαντική η προσφορά της αντλεριανής θεωρίας στα παιδιά και στους γονείς γιατί όπως λέει υποστηρίζει για να αλλάξεις μια κοινωνία , χρειάζεται να αρχίσεις από τα παιδιά.
Ένα παιδί χρειάζεται να ανήκει στην οικογένεια, στην κοινωνία, στο σχολείο.
Τα παιδιά που φέρονται αρνητικά είναι αποθαρρυμένα . Δεν πιστεύουν ότι μπορούν να ανήκουν με θετικό και χρήσιμο τρόπο. Γι αυτό, επιδιώκουν να ανήκουν με αρνητικούς τρόπους.
Ο Ρούντολφ Ντράικορς , ταξινόμησε την αρνητική συμπεριφορά των παιδιών σε τέσσερις μεγάλες κατηγορίες ανάλογα με το που αποβλέπει η αρνητική αυτή συμπεριφορά.
Έτσι αφού δεχθούμε ότι εξυπηρετεί κάποιο σκοπό, την κατανοούμε καλύτερα παρατηρώντας τις συνέπειές της.
Γι αυτό:
1.Παρατηρήστε την δική σας αντίδραση στην αρνητική συμπεριφορά του παιδιού. ΤΑ ΔΙΚΑ ΣΑΣ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΟΥΝ ΤΟΥΣ ΣΚΟΠΟΥΣ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ.
2. Παρατηρήστε την αντίδραση του παιδιού στις προσπάθειες που κάνετε για να το διορθώσετε. Η ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ ΣΤΗΝ ΔΙΚΗ ΣΑΣ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ ΘΑ ΣΑΣ ΔΩΣΕΙ ΤΗΝ ΕΝΔΕΙΞΗ ΓΙΑ ΤΟ ΤΙ ΕΠΙΔΙΩΚΕΙ ΤΟ ΠΑΙΔΙ.
Συνοψίζοντας θα έλεγα εξασκηθείτε στο να παρατηρείτε περισσότερο τα αποτελέσματα της αρνητικής συμπεριφοράς παρά την ίδια την αρνητική συμπεριφορά.

ΟΙ ΤΕΣΣΕΡΙΣ ΣΚΟΠΟI

1 ΑΤΟΠΗ ΠΡΟΣΟΧΗ

Τα παιδιά που έχουν την πεποίθηση ότι ανήκουν μόνο όταν τα προσέχουν, προτιμούν να προκαλέσουν έστω και την άτοπη προσοχή παρά να νιώθουν ότι τα αγνοούν.
Είναι όταν εμείς νιώθουμε απλά ενοχλημένοι και προσπαθούμε να διορθώσουμε την αρνητική συμπεριφορά υπενθυμίζοντας συνέχεια το σωστό και καλοπιάνοντας το, το παιδί πέτυχε να προκαλέσει την προσοχή του επιδίωκε. Επίσης αν η αντίδραση του παιδιού είναι το προσωρινό σταμάτημα της αρνητικής συμπεριφοράς του , μας δίνει σημάδι ότι είμαστε σε αυτόν τον σκοπό της αρνητικής συμπεριφοράς.
Πώς μπορούμε να βοηθήσουμε τα παιδιά να φύγουν από αυτόν τον σκοπό αρνητικής συμπεριφοράς…

• αν δεν δίνουμε προσοχή όταν την ζητούν, ακόμη και για θετική συμπεριφορά γιατί αυτό ενισχύει την πεποίθηση ότι αν δεν είναι πρωταγωνιστές δεν ανήκουν
• πρέπει να βρούμε να αντιδράσουμε με τρόπους απροσδόκητους γι αυτά
• να τους δώσουμε προσοχή όταν δεν την περιμένουν

2 ΑΓΩΝΑΣ ΥΠΕΡΟΧΗΣ

Τα παιδία που επιδιώκουν την υπεροχή , νιώθουν ότι αξίζουν μόνο όταν είναι αφεντικά , όταν υπερέχουν. Επιδιώκουν να κάνουν ότι θέλουν εκείνα .Το δύσκολο είναι εδώ ότι αν οι γονείς επιβληθούν μπορεί να κερδίσουν την μάχη , αλλά θα χάσουν την σχέση και αυτό που μαθαίνουν στα παιδιά τους είναι ότι η υπεροχή είναι το πιο ουσιαστικό.
Το χαρακτηριστικό εδώ είναι ότι το παιδί προκαλεί με κάθε τρόπο και οι γονείς θυμώνουν .
Ακόμη και αν συμμορφώνονται πολλές φορές είναι τόσο προκλητικό και το ονομάζουμε προκλητική συμμόρφωση.
Τι είναι καλύτερο να κάνουμε σαν γονείς ; να επεξεργαστούμε τον θυμό μας και να αποχωρήσουμε από το πεδίο μάχης
Το χειρότερο είναι η άσκηση βίας που θα τους κάνει να πιστέψουν για άλλη μια φορά την αξία της δύναμης και της υπεροχής…αν λοιπόν , εμείς σαν γονείς μπαίνουμε σε αγώνα υπεροχής με τα παιδιά, είναι και αυτό που τους μαθαίνουμε.

3 ΕΚΔΙΚΗΣΗ

Τα παιδιά που επιδιώκουν την εκδίκηση έχουν πιστέψει ότι δεν είναι αγαπητά.
Ότι αξίζουν μόνο όταν μπορούν να πληγώσουν τους άλλους όπως τα πλήγωσαν και οι άλλοι , κατά την γνώμη τους. Βρίσκουν μια θέση με το να είναι σκληρά και δυσάρεστα…
Οι γονείς του παιδιού που επιδιώκει την εκδίκηση νιώθουν βαθειά πληγωμένοι και θέλουν να ανταποδώσουν τον πόνο. Το παιδί αντιδρά στην δική τους αντεπίθεση ζητώντας παραπέρα εκδίκηση. Είναι καλό οι γονείς εδώ να συνειδητοποιήσουν ότι η εκδικητική συμπεριφορά του παιδιού τους προέρχεται από αποθάρρυνση και ότι δεν είναι απαραίτητο οι γονείς να είναι η αιτία αυτής της συμπεριφοράς. Για να αρχίσουν να βοηθούν το εκδικητικό παιδί, οι γονείς πρέπει να προσέξουν να μην ανταποδώσουν τα χτυπήματα…
Αν ο πόλεμος για εκδίκηση μεταξύ γονιών και παιδιού συνεχίζεται και το παιδί αρχίσει να νιώθει ηττημένο, ίσως παραιτηθεί από τις προσπάθειες για εκδίκηση και επιδιώξει να δικαιολογήσει αυτή τη συμπεριφορά του επιδεικνύοντας ανικανότητα.

4 ΕΠΙΔΕΙΞΗ ΑΝΙΚΑΝΟΤΗΤΑΣ

Τα παιδιά που επιδεικνύουν ανικανότητα ή αδεξιότητα είναι υπερβολικά αποθαρρυμένα. Αφού παραιτήθηκαν από κάθε ελπίδα να πετύχουν , επιχειρούν να εμποδίσουν τους άλλους από το να περιμένουν απ αυτά οτιδήποτε. Η παραίτηση μπορεί να φτάσει να είναι και σε όλους τους τομείς.
Οι γονείς καταλαβαίνουν ότι ένα παιδί επιδιώκει αυτό το σκοπό αν κι αυτοί νιώθουν απελπισμένοι και θέλουν να παραιτηθούν…το παιδί αντιδρά παθητικά ή δεν αντιδρά καθόλου σε οτιδήποτε κάνουν οι γονείς. Δεν κάνει καμιά προσπάθεια να βελτιωθεί.
Οι γονείς για να βοηθήσουν χρειάζεται να επικεντρωθούν στα θετικά και στην ενθάρρυνση.
ΤΕΣΣΕΡΙΣ ΒΑΣΙΚΕΣ ΠΡΟΥΠΟΘΕΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΘΕΤΙΚΩΝ ΣΧΕΣΕΩΝ
1 αμοιβαίος σεβασμός
2 χρόνος για διασκέδαση
3 ενθάρρυνση
4 το μήνυμα της αγάπης

Έννοιες που χρειάζεται να μάθουμε:
Αρνητικές προσδοκίες…αν σαν γονιός περιμένω κάτι αρνητικό από το παιδί μου αυτό θα μου δώσει.

Ενθάρρυνση και έπαινος…χρειαζόμαστε ενθάρρυνση και όχι έπαινο
Ο έπαινος είναι ανταμοιβή για το αποτέλεσμα ενώ η ενθάρρυνση είναι για την προσπάθεια ή για την βελτίωση, όσο μικρή και να είναι
Τιμωρία και συνέπειες…η διαφορά είναι πολύ μικρή και όμως πολύ σημαντική…χρειαζόμαστε να αφήνουμε να έχουν τις συνέπειες των πράξεων τους και όχι να τα τιμωρούμε.